हरसमय :: Harsamaya

कविता : आशाको पंखले आकाश छुनु छ शुक्रबार, मंसिर २६, २०८२ आशाको सुनौलो बिहान बनाउँछु, रातको अँध्यारो चिर्दै, भरोसाले बाँध्छु मनको डोरी, हरेक कदममा, आफूले आफैंलाई साथ दिने वाचा गरी ।

कविता : हारे पनि नहार्ने मन बुधबार, मंसिर २४, २०८२ पत्तो हुँदैन कसरी परीक्षा लिन्छ मेरो ईश्वरले, कहिले आँधीजस्तै कडा, कहिले शीतल स्पर्शजस्तै मधुरो ।

कविता : साथी ! मैले पार्टी छाडेँ नि शनिबार, मंसिर २०, २०८२ बाल्यकालमा हँसिया समाएँ, अहिले हतौडाले टाउकोमा हान्दैछ, आकाशमा तारा टिलपिलाएको देखेँ, रोशनीले मन लालायित भएछ सायद !

कविता: गुरु शनिबार, मंसिर १३, २०८२ रातको निष्तब्धता चिर्दै, दिनको व्यग्र पर्खाइमा, लोलाएका निरिह अनि निर्भिक नयनहरु, कसैको पर्खाईमा टोलाइरहेछन, एकोहोरो भावमा व्यग्रता छछल्किदैंछ, लाग्छ निकै आतुरमा छन् प्रतिक्षाहरू ।

कविता : लथालिङ्ग नेपाल शनिबार, मंसिर ६, २०८२ यो देश कहिल्यै गरिब थिएन, तर सोच्नेहरू सधैं गरिब रहे। खेतको माटोमा उब्जाउने हात हराए, मञ्चका हातले ताली बजाउन थाले।

विश्वासको बजार बुधबार, कात्तिक १९, २०८२ मृत्युलाई सबैले दोष दिन्छन् जीवन लियो; भन्छन्। तर मान्छेले कहिल्यै सोच्दैन विश्वासको घातले आत्मा लिन्छ ।

कविता : आफैंभित्रको पुस्तक ! बिहीबार, कात्तिक १३, २०८२ संसारका असंख्य किताब पल्टायौं, अरूका शब्दमा उत्तर खोज्यौं, तर मनभित्रको मौन अध्याय कहिल्यै खुल्न सकेन, कहिल्यै पढिएन।

कविता: आफैँलाई उज्यालो दिने आगो बिहीबार, कात्तिक ६, २०८२

कविता : भ्रमहरू टुटेपछि बुधबार, असोज २९, २०८२ भ्रमहरू टुटे, आवाजहरू हराए, आँधी शान्त भयो, मनले मौन सिक्यो ।

कविता : तिम्रै कुरा तिमीलाई नै सुनाउन मन छ ! शनिबार, असोज २५, २०८२ मैतालुकी दुलहीको, सुन्दर मुहार जस्तो, अनगिन्ती सपनाको, पूर्ण वहार जस्तो,

कविता : यो जिन्दगी, खै के जिन्दगी? शनिबार, असोज ११, २०८२ उर्लदो खहरेको बेग थेग्न नसकेर कुहिएको जरा लिई ठिङ्ग उभिएको, अस्तित्व हराएर लडखडाएको, अनि, पखेटा काटिएर, स्वतन्त्र छाडिएको पन्क्षी जस्तो, यो जीन्दगी; खै के जीन्दगी ?

कविता : मलाई मृत्यु देउ ! शनिबार, असोज ४, २०८२ निश्पट्ट अन्धकार निसास्सिएका नयनहरु, अन्तरङ्गमा मडारिएका खुलदुलीहरु, अनि, नेपथ्यमा चर्किएका गुञ्जनहरु, क्षितिजमा ठोकिएका प्रतिध्वनिहरु, कठै! नाबालिका बलात्कृत भईन् रे, अभियुक्तकी आमाको अट्टहास, हे दैव! मेरो कोख किन बाँझै रहेन ?

कविता : शुभकामना शनिबार, भदौ २८, २०८२ कलिला केटाकेटीहरु विद्यालय र कलेजकै पोशाकमा, सडक भरि पोखिएका छन् , हातमा प्लेकार्ड छ, भ्रष्टाचार हटाइ सुशासन अनि, अधिकार र स्वतन्त्रताको लागि ।

1 2 3 Next Last

साताको लोकप्रिय