आशाको सुनौलो बिहान बनाउँछु,
रातको अँध्यारो चिर्दै, 
भरोसाले बाँध्छु मनको डोरी, 
हरेक कदममा,
आफूले आफैंलाई साथ दिने वाचा गरी ।

सफलताले कहिले फूलझैँ मुस्कान छोड्छ, 
कहिले थाकेका पाइलालाई अगाडि बढाउँछ, 
असफलता मेरो गुरु, 
उसकै पाठले म बनाउँछु जिन्दगीको नयाँ उडान ।
आशा र भरोसालाई समेटेर,
म बनाउँछु मेरो जिन्दगीको पर्खाल, 
त्यसभित्रै अटाउँछु माया, करुणा र इमान्दारिता।

जीवनको हरेक मोडमा म सिक्छु, 
म भुल्छु, म लड्छु अनि,म फेरि उठ्छु, 
किनकि,
ऊ परसम्मको असफलतालाई भरोसाको ज्योतिले पन्छाउँदैं 
मलाई आशाको पंखले आकाश छुनु छ ।

- करुणा शर्मा