हरसमय :: Harsamaya

कविता : तिम्रै कुरा तिमीलाई नै सुनाउन मन छ ! शनिबार, असोज २५, २०८२ मैतालुकी दुलहीको, सुन्दर मुहार जस्तो, अनगिन्ती सपनाको, पूर्ण वहार जस्तो,

कविता : यो जिन्दगी, खै के जिन्दगी? शनिबार, असोज ११, २०८२ उर्लदो खहरेको बेग थेग्न नसकेर कुहिएको जरा लिई ठिङ्ग उभिएको, अस्तित्व हराएर लडखडाएको, अनि, पखेटा काटिएर, स्वतन्त्र छाडिएको पन्क्षी जस्तो, यो जीन्दगी; खै के जीन्दगी ?

कविता : मलाई मृत्यु देउ ! शनिबार, असोज ४, २०८२ निश्पट्ट अन्धकार निसास्सिएका नयनहरु, अन्तरङ्गमा मडारिएका खुलदुलीहरु, अनि, नेपथ्यमा चर्किएका गुञ्जनहरु, क्षितिजमा ठोकिएका प्रतिध्वनिहरु, कठै! नाबालिका बलात्कृत भईन् रे, अभियुक्तकी आमाको अट्टहास, हे दैव! मेरो कोख किन बाँझै रहेन ?

कविता : शुभकामना शनिबार, भदौ २८, २०८२ कलिला केटाकेटीहरु विद्यालय र कलेजकै पोशाकमा, सडक भरि पोखिएका छन् , हातमा प्लेकार्ड छ, भ्रष्टाचार हटाइ सुशासन अनि, अधिकार र स्वतन्त्रताको लागि ।

कविता : दशैं शनिबार, भदौ २१, २०८२ रमाउने र कमाउने, समाउने र गुमाउने, कराउने र भराउने बीचको सन्निकटताको आभाष खोज्दा, तल्लापट्टीको बिरौटो बन्धकी परेछ ।

कविता : म ईन्जिनियर ! शनिबार, भदौ १४, २०८२ पारी गाँउमा कुकुर भुक्दैछन्, मानिसको कोकोहोलो पनि सुनिदैंछ, काँल्लामा मानिसहरू उभिए झै देखिन्छ, आकाश रोईरहेको छ, गोधुलीमय क्षितिज निहालिदैंछ अझै, खहरे सुसाउँदै उर्लिरहेको छ, म वल्लो क्षितिजमा अडिएको छु , आँखाले तस्वीर लिईरहेछु, तर, जान सकेको छुईन, किन कि ! म ईन्जिनियर !!

कविता : स्वतन्त्रता ! शनिबार, भदौ ७, २०८२ एउटा भन्दैछ, बोल्न देउ, अर्कोले तगारो तेर्स्याई रहेछ, वैचारिक द्वन्दको खेलमा विचारहरू अपहरणमा छन जिब्रोहरु थुतिएका छन , वाक स्वतन्त्रतामा लगाम लाग्दैछ चाणक्यहरु चतुरता देखाउँदै छन ।

साताको लोकप्रिय