अधिकांश लेखक आफ्नो लेखकीय धर्म र उत्तरदायित्व वहन गर्नबाट क्रमशः विमुख हुँदै जान थालेका छन्: डा. मतिप्रसाद ढकाल
बिहीबार, असार २६, २०८२
समाजमा बाँचिरहेका व्यक्तिका लागि समाज नै उसको प्राण हो । सामाजिक अनुरोध आउँदा, साहित्यिक तथा अनुसन्धानात्मक पत्रपत्रिकाले आआफ्ना रचना पठाइदिन ताकेता गर्दा र गम्भीर परिस्थिति आइपर्दा मलाई लेख्नुपर्ने बाध्यताको महशुस हुन्छ ।
साहित्यलाई लगानी र उत्पादनको अर्थशास्त्रीय आँखाले हेर्नु हुँदैन - डा. ध्रुवप्रसाद भट्टराई
सोमबार, जेठ १२, २०८२
धेरै समय चिन्तन गर्ने, सबैको प्रिय र स्वत्व–बोध गराउने विषय चयन गर्ने, प्रशस्त कृति पढ्ने, भाषामा अधिकार राख्ने, लिखित विषयलाई बारम्बार परिष्कार गर्ने र आफैँले मूल्याङ्कन गर्ने अनिमात्र प्रकाशन गर्ने । माधव घिमिरेले भनेझैँ एउटा सानो र सरल कृतिमा पूर्ण संसार अटाउन समर्थ साहित्यको रचना गर्न अभ्यास ग
‘साहित्य त सङ्लो, निर्मल र पारदर्शी हुनुपर्छ’
मंगलबार, जेठ ६, २०८२
खासगरी जति आयस्ता हो– देशकै ऋण–धनजति हो ९० प्रतिशत सत्तामा बस्नेले सिध्याउँछन्, ठेकेदार, डन गुण्डासित भाग लगाउँछन् र कला साहित्यको लागि उछिट्टिएको कनिकामात्र हो । त्यो पनि पार्टी राजनीति गर्नेले तान्छन्, त्यस्तो भाग खाने झोले, चमेरे थुप्रै हुन्छन् । स्वतन्त्र लेखक पानी पिएर बाँचेका छन् ।
साताको लोकप्रिय
-1748783112.jpg)
-1751687879.jpg)
